Column: Zonder wrijving geen glans

Ik vond het een mooie ervaring, kwam veel bekenden tegen en ging naar huis met het gevoel dat wij op De Biesterhof er niet alleen voor staan. Naast de mooie gemeenschap die wij om ons heen opbouwen, maken wij ook nog deel uit van iets groters, van een grote groep bevlogen mensen die allemaal op hun eigen manier werken aan de nodige verduurzaming in de landbouw.

Garantie

Natuurlijk hoeft dit niet per se ‘bio’ te zijn. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden en ook met biologisch zijn er best nog een aantal uitdagingen te noemen. Maar met biologisch heb je wel de garantie dat er geen kunstmest en chemische gewasbeschermingsmiddelen zijn gebruikt tijdens de teelt. Biologisch betekent ook niet een klein keuterboertje met weinig opbrengst, want er zijn genoeg grootschalige biologische boerderijen die al jaren bewijzen dat het ook op hoogproductieve wijze kan.

Naar aanleiding van de Biokennisweek kwam ik in mijn ‘bubbel’ op LinkedIn een interessant idee tegen in het kader van ‘omdenken’. In het stuk werd gepleit om radicaal anders om te gaan met het biologische keurmerk in de schappen van de supermarkt. In dit concept is biologisch het nieuwe normaal en hebben gangbare producten juist de verplichting om te vermelden welke chemische gewasbeschermingsmiddelen wél zijn gebruikt tijdens de teelt. Niet om willens en wetens de gangbare landbouw in een slecht daglicht te plaatsen, maar gewoon omdat het zo om eigenlijk heel logisch is.

Hout of zalm

En als we deze gedachte uitbouwen, waarom niet hetzelfde doen met bijvoorbeeld het FSC-keurmerk voor duurzaam hout. Ik lees op de website dat hout met het keurmerk FSC 100% volledig afkomstig is uit duurzaam beheerde bossen. Lijkt mij normaal toch, dus hoeft niet vermeld te worden. Nee, vertel de consument liever hoeveel % van het hout in een product uit niet duurzaam beheerde bossen komt. En vertel dat de mensen die de cacaobonen hebben geplukt voor die lekkere chocoladereep een niet-eerlijke loon hebben verdiend, en dat het stukje zalm op niet duurzame wijze is gevangen…

Afijn, ik denk dat het punt duidelijk is. Ik snap ook dat dit idee best kan wringen en her en der voor wrijving zou kunnen zorgen. Mocht dit het geval zijn, dan vraag ik u om de gevoelens die opkomen te onderzoeken. Wat is die boosheid precies en waar komt deze vandaan? Want eigenlijk is het heel gek dat we in een maatschappij leven waarin we het zó normaal vinden dat ons consumptiegedrag mens en milieu om ons heen schaadt, dat we het speciaal op onze producten vermelden wanneer dit niet zo is. Toch?

Met zijn allen zijn wij de maatschappij, dus met zijn allen kunnen we dit ook veranderen.

De Biesterhof

Howard Koster pacht samen met zijn partner Claudi Rudorf 25 hectare landbouwgrond in Millingen aan de Rijn (GD). Samen zijn zij uitgekozen door burgercoöperatie Land van Ons, dat met geld van leden en investeerders landbouwgrond biodiverser wil maken. Koster heeft voor zijn land een SKAL-certificaat aangevraagd en wil zich dus richten op biologische landbouw. Boerderij De Biesterhof is momenteel niet meer dan een woonhuis met een huiskavel van 25 hectare, dus Koster begint helemaal vanaf nul. Koster studeerde biologische landbouw aan de Wageningen Universiteit en ontmoette tijdens die studie Rudorf. Het was een gezamenlijke droom om ooit een eigen boerderij te gaan bestieren. Koster en Rudorf woonden hiervoor in het Duitse Berlijn. Voor Agrio, de uitgever van deze website, verhaalt Koster over het opzetten van een levensvatbare, duurzame boerderij.