Column: De prijzen worden aan de eindstreep verdeeld
Alvorens achter de computer te kruipen loop ik toch nog even naar overboerman Anton, waar we onze Biesterhopper (bier van eigen gerst) hebben opgeslagen. Vanavond komen 40 IVN-leden voor een rondleiding en een borrel, hopelijk hebben ze dorst! Iedere wandeling is ook altijd een inspectie van de velden en waar het de afgelopen maanden vaak zó pijnlijk was dat ik soms letterlijk liever binnen bleef, scheen vandaag de zon en leek onze bodem de 26 millimeter regen van gisteren al aardig te hebben verwerkt.
Bouwplan omgegooid
Ik besefte dat op dit precieze moment voor het complete akkerbouwseizoen 2024 van de Biesterhof, alles nog beide kanten op kan vallen. We hebben vanwege de extreem natte winter en voorjaar het volledige bouwplan omgegooid om niet-kerend te kunnen blijven werken en om maar niet op de natte klei te hoeven rijden met zware machines. Wintertarwe en veldbonen werden zomertarwe- en veldbonen, en ook deze gingen de schuur in om vervangen te worden met meer boekweit, boontjes en sorghum. Toen deze zon minnende gewassen hoopvol in mei hun kiemblaadjes boven het maaiveld strekten, wachtten hen echter ook een nare verrassing: temperaturen van 15 graden, wind en regen.
Het leek wel herfst! De bodem verslempte, de boekweit kleurde paars en de boontjes geel (beiden geen goed teken), de lupine stopte met groeien en leek wel weer terug de grond in te willen kruipen, en de boer, de boer die huilde.
Foto's uit Zeeland en Brabant
Maar toch… op advies van oudere, wijzere boeren met meer ervaring geef je de hoop niet compleet op.. 'In 1983 was het nog kouder en natter en is het ook nog goed gekomen' en 'elk moment dat de bodem het toelaat, blijven wiedeggen, want het onkruid groeit wél door' en 'de natuur is weerbaar, wacht maar' en ook 'heb je die foto’s uit Brabant en Zeeland gezien, daar hebben ze het nog veel slechter' en zo ploeter je verder.
Tot het moment dat ineens het zonnetje schijnt, het 21 graden is en je diep van binnen iets voelt groeien wat je al een tijdje niet meer voelde. Een gevoel van hoop. Ja, de lupine is klein, maar het is niet omgevallen en de boontjes zijn geel, maar de nieuwe blaadjes, zijn die niet al wat donkerder groen? En, en, en…
Juichen
De vader van akkerbouwer Wouter (waar ik mee samenwerk) zei altijd: „De prijzen worden aan de eindstreep pas verdeeld”. Dit had dan betrekking op de boeren die te vroeg juichten over een goede oogst, maar andersom kan het natuurlijk ook. Op het precieze moment van dit schrijven is de uitkomst van ons seizoen nog onbekend. Vandaag is er weer regen voorspeld, maar als dit meevalt, en volgende week wordt het echt droog en zonnig.. tja, wie zal het zeggen…
Ik houd u op de hoogte!
De Biesterhof
Howard Koster pacht samen met zijn partner Claudi Rudorf 25 hectare landbouwgrond in Millingen aan de Rijn (GD). Samen zijn zij uitgekozen door burgercoöperatie Land van Ons, dat met geld van leden en investeerders landbouwgrond biodiverser wil maken. Koster beschikt over een SKAL-certificaat en richt zich op biologische landbouw. Wat begon als een woonhuis met 25 hectare landbouwgrond, is inmiddels uitgegroeid tot een levendige boerderij. Het bedrijf richt zich op meerdere takken, zoals onder meer akkerbouw, agroforestry en een CSA-tuinderij.
Koster studeerde biologische landbouw aan de Wageningen Universiteit en ontmoette tijdens die studie Rudorf. Het was een gezamenlijke droom om ooit een eigen boerderij te gaan bestieren. Koster en Rudorf woonden hiervoor in het Duitse Berlijn. Voor Agrio, de uitgever van deze website, verhaalt Koster over het opzetten van een levensvatbare, duurzame boerderij.
Tekst: Howard Koster
Beeld: Piet Levering
