Zunakaas uit Twente nu ‘Erkend Streekproduct’

Graag bezig zijn met melk van zijn koeien tot extra waarde brengen en een vrouw die toch al experimenteerde met yoghurt en andere zuivel van de eigen melk maken, zo omschrijft Dirk de motivatie om destijds te beginnen met zelf kaas maken en tegelijkertijd met een eigen boerderijwinkel. Nu, nog geen vier jaar later, gaat tussen de 10 en 15 procent van de melk van hun 65 koeien niet meer naar FrieslandCampina, maar wordt als kaas verkocht in de eigen winkel en aan kaasspeciaalzaken.

Naamsbekendheid

„Het was best hard werken om naamsbekendheid als Zunakaas op te bouwen, maar die begint nu echt te komen,” zo vertelt de 40-jarige Dirk ter Haar. „Vanaf het begin hebben we gekozen voor echte rauwmelkse kaas waar je je mee kunt onderscheiden. Onze kaas gaat met de seizoenen mee zeg maar, dat is bij de gewone kaas natuurlijk niet zo. We hebben ons meteen aangesloten bij de Bond van Boerderij-Zuivelbereiders. Daar leer je veel van want er zijn natuurlijk best pittige discussies over het gebruik van rauwe melk of pasteuriseren geweest. We zijn bij veel kaasmakers wezen kijken. Meestal hebben die een naam als Kaasboerderij etc. Wij hebben hier direct gekozen voor de naam van ons Twentse buurtschap Zuna.”

Afvinklijstje

Met het (al eerder ontvangen) keurmerk ‘Gegarandeerde Traditionele Specialiteit’ en nu dus ook officieel ‘Erkend Streekproduct’ laat een bedrijf zien dat het met veel zorg voor dier en omgeving werkt. Ter Haar wil daarom graag samenwerken met Staatsbosbeheer dat een steeds groter deel van de nabij gelegen Zunasche Heide beheert.

Helaas is dat nog niet verder gekomen dan gesprekken, zo vertelt de Twent. „Staatsbosbeheer werkt met een soort van afvinklijstje voor boerenbedrijven waar ze mee samenwerken. Bovenaan staat dan of je gangbaar of biologisch bent. Wij zijn hier een gangbaar bedrijf, dus dan val je eigenlijk meteen af. Hierachter liggen bijvoorbeeld 15 hectare graanakkers en daar willen we best een rol in spelen bij het beheer. Net als met jongvee in weiland. Nu lukt dat dus nog niet, maar bij Staatsbosbeheer zijn ze zelf ook niet gelukkig met dat afvinklijstje. Ze zijn nu bezig met een beheersplan voor een groot gebied en daarover gaan we in ieder geval weer in gesprek dit jaar.”

Biologisch

Zelf vond Ter Haar de stap naar een biologische werkwijze nog te groot. „Je weet bijvoorbeeld dat je dan op de wachtlijst bij FrieslandCampina komt. Bezoekers hier hebben er overigens geen enkele moeite mee dat we een gangbaar bedrijf zijn. Boeren denken dat burgers vaak vragen waarom ze niet biologisch zijn, maar ik heb een heel andere ervaring. Bezoekers zien hoe we hier werken, ik neem ze dan wel eens de stal in want educatie vinden we belangrijk, en dan hoor je eigenlijk nooit waarom we niet biologisch zijn.”