Berkelland herstelt 30 kilometer bermgrens

Het proces is in 2018 gestart in samenwerking met de RVO. Die gebruikt luchtfoto's om het bemestbaar oppervlak in kaart te brengen. Overhangende takken en houtwallen worden daardoor afgetrokken van het bemestbare oppervlak, wat nadelig is voor de boeren. Anderzijds wordt een gemaaide gemeenteberm vanuit de lucht ook meegeteld als bemestbaar oppervlak. Dat zet de gemeente nu recht met paaltjes.
De bermen worden ingezaaid met een bloemen- en kruidenmengsel, om de biodiversiteit te bevorderen.
Ecologisch bermbeheer
De gemeente Berkelland gaat bovendien de bermen ecologisch beheren. De gemeente heeft circa 1.500 kilometer wegbermen in het buitengebied. Daarvan bestaat 1.234 kilometer uit kruidachtige, grasrijke bermen. Omwille van de verkeersveiligheid worden die jaarlijks gemaaid.
Tot voor kort bleef het gehakselde gras gewoon liggen. Dat is weliswaar een goedkope methode, omdat het gras niet wordt afgevoerd. Maar de gemeente ziet het als een nadeel dat de berm daardoor steeds voedselrijker wordt. Daarom stapt ze over op ecologisch hooilandbeheer bij 45 procent van de bermen. Hier wordt het gras in het najaar gemaaid inen afgevoerd, waardoor er meer ruimte komt voor bloeiende kruiden.
Ook blijven op regelmatige afstanden stukjes berm staan, als dekking, voedsel en voortplantingsplaats voor vlinders, bijen en andere dieren. Het gras wordt zo veel mogelijk afgevoerd naar landbouwbedrijven in de gemeente, die het in de winter onderwerken als bodemverbeteraard. De bodem houdt daardoor het regenwater langer vast en er vindt minder uitspoeling plaats naar grond- en oppervlaktewater.
Van de overige bermen wordt zowel in het voorjaar als in het najaar maximaal 1 meter van de bermranden geklepeld; de rest blijft zo veel mogelijk staan. Daar waar bermen (bijvoorbeeld na wegwerkzaamheden) vernieuwd moeten worden, zullen ze worden ingezaaid met een bloemrijk bermmengsel van inheemse soorten, aldus de gemeente Berkelland.

Tekst: Gineke Mons
Gineke Mons (1970) groeide op op een biologisch melkveebedrijf in Gelderland. Na haar studie journalistiek werkte ze 13 jaar bij het Agrarisch Dagblad. Sinds 2008 is ze freelance (landbouw)journalist, met het accent op veehouderij en diergezondheid.
Beeld: Ruth van Schriek Agrio Archief