'Ik wil niet verantwoordelijk zijn voor mestvervuiling Natura 2000'
De maatregelen zorgen voor een verhoging van het waterpeil in de Beneden Regge waardoor regulier gebruik van de aangrenzende landbouwgronden niet meer mogelijk is, zegt de veehouder. „Tachtig dagen per jaar staan wij straks onder water.” Ook Huis Archem exploiteert daar een zoogkoeienbedrijf. Volgens Huis Archem zijn de overheden ervan uitgegaan dat alle landerijen natuurgrond zijn maar ze worden zeker nog landbouwkundig gebruikt.
Overijssel en het waterschap willen met het provinciale inpassingsplan (PIP) voor het Natura 2000-deelgbied Eerderhooilanden de stroomdalgraslanden uitbreiden. De omstandigheden voor de beschermde kamsalamander en kleine en grote modderkruiper verbeteren daardoor en het hoogveen wordt hersteld.
Kwel
Volgens de veehouder overstromen zijn weilanden door het water uit de Beneden Regge en komt er meer kwel omdat een hoger waterpeil voor meer druk zorgt. Ook zijn dijken weggehaald. Meststoffen in zijn grond spoelen vervolgens uit naar de Eerderhooilanden. Daarmee spannen provincie en waterschap het paard achter de wagen omdat in het Natura 2000-gebied geen meststoffen terecht moeten komen.
„Ik wil niet verantwoordelijk worden gehouden voor mestvervuiling van een Natura 2000-gebied", zei hij. De boer vindt het zelfs een overtreding van de Natuurbeschermingswet. Volgens een woordvoerder van het waterschap, die via een videoscherm aan de zitting deelnam, klopt het verhaal van de veehouder niet. Zijn gronden en die van Huis Archem liggen lager dan de Eerderhooilanden. Het PIP heeft geen enkel effect op hun gronden, zegt Vechtstromen.
Geen peilbuizen
Het is ook de bedoeling om water in het gebied vast te houden en niet te laten wegstromen. Daarom wordt van de Hammerwetering een meanderende natuurstroom gemaakt. Huis Archem en de zoogkoeienhouder vertrouwen het niet en willen op zijn minst een nulmeting nu het nog kan. „Maar er zijn nooit peilbuizen geplaatst’’. Hoe de Raad van State erover denkt wordt duidelijk over enkele weken.
Tekst: Adri Klinkenberg
Beeld: Susan Rexwinkel