Column: Ben je verzekerd?

Na een groot gedeelte van mijn dag besteed te hebben met verschillende vertegenwoordigers van Univé, met wie ik grondig besprak welke verzekering ik nu wel of niet nodig had, waren we er uit dat ik zou beginnen met een aansprakelijkheidsverzekering, een werknemersschadeverzekering, een roerende zakenverzekering en een bedrijfsschadeverzekering. De brede weersverzekering voor schade aan de tarwe bij extreem weer hield ik nog even af, en de AOV en overlijdensrisico verzekering zijn voorlopig simpelweg te duur. Het afwegen van risico’s en het accepteren van sommige daarvan hoort ook bij het ondernemerschap.

Leeggezogen

Ondanks de oprechte vriendelijkheid van de vertegenwoordigers, voelde ik mij enigszins leeg van binnen toen het allemaal afgehandeld was en ik was blij dat ik weer naar buiten kon. Het gras om het moestuintje moest gemaaid worden met een klein handmaaiertje en het hek van de koeien moest verzet worden. Mijn partner Claudi was op familie bezoek dus na een vlugge boterham aan de keukentafel sprong ik op de fiets om nog wat uitnodigingen in de buurt uit te delen voor het geplande ‘boerderij diner’ volgende maand. Bij terugkomst lagen de koeien en schapen er vredig bij en kon ik nog net zien hoe de zon zich achter de molen met de horizon versmolt. De dag zat er weer op en ik maakte mij gereed om lekker mijn bedje in te duiken.

Geruis van tarwe

En toen gebeurde het dus.. Bij het verplaatsen van het hek had ik klaarblijkelijk vergeten de stroom er weer op te zetten en een deel van de koeien had al knabbelend aan de aren zich steeds verder een weg gebaand in het aangrenzende tarweveld, tot zij zich tot hun eigen schrik opeens aan de andere zijde van het elektrisch draad bevonden.

Paniek alom, want hoe nu terug te komen? Blijkbaar denkt een koe het beste in volle galop, want dat was duidelijk het plan van aanpak van de gehele kudde. 21 koeien op en neer aan de goeie kant langs het hek en 8 aan de andere zijde, dwars door de tarwe. In mijn eentje ging het mij zeker niet lukken om de koeien weer terug te krijgen, dus overboerman Anton uit zijn bed gebeld en na een uurtje zwoegen (en met wat penibele momenten omringd door gestreste koeien in het donkere veld) lukte het ons dan toch om alle dieren weer aan de juiste kant van het hek te krijgen. De rust keerde daarna snel weder en Anton ging terug naar bed, de dag erop moest er al vroeg gemaaid worden.

Rustgevende thee

Na 2 koppen ‘Gute Nacht’ thee uit de ruime collectie van partner Claudi viel ik dan eindelijk rond twee uur ‘s nacht ook in slaap, en met een glimlach nog wel. De laatste gedachte die door mijn hoofd ging? ‘Die brede weersverzekering had dit ook niet gedekt...’

Howard Koster

Howard Koster (39) pacht samen met zijn partner Claudi Rudorf 25 hectare landbouwgrond in Millingen aan de Rijn (GD). Samen zijn zij uitgekozen door burgercoöperatie Land van Ons, dat met geld van leden en investeerders landbouwgrond biodiverser wil maken. Koster heeft voor zijn land een SKAL-certificaat aangevraagd en wil zich dus richten op biologische landbouw. Boerderij De Biesterhof is momenteel niet meer dan een woonhuis met een huiskavel van 25 hectare, dus Koster begint helemaal vanaf nul. Koster studeerde biologische landbouw aan de Wageningen Universiteit en ontmoette tijdens die studie Rudorf. Het was een gezamenlijke droom om ooit een eigen boerderij te gaan bestieren. Koster en Rudorf woonden hiervoor in het Duitse Berlijn. Voor Agrio, de uitgever van deze website, verhaalt Koster over het opzetten van een levensvatbare, duurzame boerderij.