Column: We bomen door

Dit jaar was de grond natter en er moesten ook nog 22 grote bomen van een uitgewandeld wandelend bos geplant worden. Het totale aantal was met 2000 bomen echter veel gematigder en als jonge veteranen in het organiseren van boomplantdagen wisten we dit jaar ook al een beetje wat werkt en wat niet werkt op zo een dag (zo hing er dit keer een duidelijk bordje met ‘laarzen uit’ bij de WC).

Gluhwein

De wethouder was uitgenodigd om een woordje te zeggen tegen de 70 enthousiaste vrijwilligers. Er was een artiest die op zeer leuke wijze een mooie brief aan de bomen voordroeg en ook vriend-van-de-Biesterhof en voedselbos-guru Wouter van Eck was aanwezig. De bomen gingen met hard werken maar zonder grote problemen de grond in, we dronken rond het vuur een glaasje gluhwein of warme appelsap en iedereen ging voldaan naar huis. Alvorens de deur van de boerderij dicht te trekken constateerden wij met grote tevredenheid dat het zelfs rond het erf weer aardig aan kant was. Kortom, klus geklaard, geleerd van vorig jaar, tevredenheid al om.

En toen ging het mis. Een opeenstapeling van inschattingsfouten leidde er twee nachten later toe dat onze grote, nog-niet-afgebroken-maar-wel-ongetuide partytent door een stormachtige rukwind boven op het net aangeplante wandelend bos landde! Eindresultaat? Twee bomen scheef en één compleet afgebroken, party tent aan flarden verderop in de sloot, en wij stonden weer met beide benen op de grond. Tja, een stukje nederigheid mag ook wat kosten toch?

Gemeenschap

Maar meer nog dan over onze successen en mindere momenten bij het planten van bomen, wil ik het hebben over de onderliggende betekenis van deze activiteit. Het land waar wij op boeren is ons door een gemeenschap toevertrouwd. Met een deel van die gemeenschap planten wij de bomen. De meeste bomen zijn nog klein als we ze planten en dat maakt van het planten dus een gezamenlijke daad richting de toekomst.

En niet zomaar een daad, maar een concrete, hoopvolle daad. 'In de toekomst zal hier, op deze plek, een haag staan. Een diverse, inheemse haag met grote bomen op iedere 10 meter. En daar verderop staat een bosje, vlak naast de vijver die nog gegraven gaat worden...'

Dit is wat deze daad zegt en dit is wat deze daad maakt tot een stap richting een gezamenlijke droom. Of als dat te groot is, in ieder geval richting een gezamenlijke stip op de horizon. Het planten van bomen en het daarmee zetten van zo een gemeenschappelijke stap verbroedert en geeft energie aan iedereen die er bij is, ook aan ons.

En dat gezegd hebbende, heb ik ook meteen het gevoel dat we nog wel even door bomen op de Biesterhof.

Bedankt en op naar 2024!

De Biesterhof

Howard Koster pacht samen met zijn partner Claudi Rudorf 25 hectare landbouwgrond in Millingen aan de Rijn (GD). Samen zijn zij uitgekozen door burgercoöperatie Land van Ons, dat met geld van leden en investeerders landbouwgrond biodiverser wil maken. Koster heeft voor zijn land een SKAL-certificaat aangevraagd en wil zich dus richten op biologische landbouw. Boerderij De Biesterhof is momenteel niet meer dan een woonhuis met een huiskavel van 25 hectare, dus Koster begint helemaal vanaf nul. Koster studeerde biologische landbouw aan de Wageningen Universiteit en ontmoette tijdens die studie Rudorf. Het was een gezamenlijke droom om ooit een eigen boerderij te gaan bestieren. Koster en Rudorf woonden hiervoor in het Duitse Berlijn. Voor Agrio, de uitgever van deze website, verhaalt Koster over het opzetten van een levensvatbare, duurzame boerderij.