Column: Stoppen met onze melkkoeien

Lieve familie, vrienden, kennissen, collega’s, buren en bekenden...

Afgelopen weekend (23/24 maart, red.) zijn we opgeschrikt door een ongeluk in de jongveestal, de mestroosters zijn over een lengte van 20 meter in de mestput gevallen. Met behulp van de brandweer, loonwerker, dierenarts en collega’s is dit met behoud van alle dieren heel fijn en snel opgelost. Na de komst van verschillende experts lijkt dit allemaal best prima op te lossen.

Voor ons is het weer een moment van reflectie geweest, en hebben we afgewogen of deze weg die voor ons ligt door ons nog met plezier en de juiste energie te bewandelen is. Daarvan hebben we gezegd dat we de hobbels en opoffering qua arbeid en onzekerheid van wat er nog misschien komen gaat, te groot vinden. We waren immers ook al begonnen met de bouw van de nieuwe melkstal.

We hebben besloten om te stoppen met onze melkkoeien en in alle rust (als de koeien weg zijn) te kijken naar wat een andere invulling kan worden voor onze boerderij. Deze keuze lijkt uit de lucht te komen vallen, maar heeft de afgelopen jaren al meerdere malen bij ons op de keukentafel gelegen. Dit maakt ook dat wij dit zien en voelen als een weloverwogen keuze en kiezen voor meer geluk en plezier voor de komende arbeidsjaren die nog voor ons liggen.

Uiteraard willen we ons verhaal delen, maar vragen we ook even om rust om de komende tijd de juiste stappen te kunnen zetten samen met ons gezin.

Waar deuren dicht gaan, gaan ook nieuwe deuren weer open. We zien de toekomst positief tegemoet. Er wisselt wel vaker iemand van baan.

Groet,

Rogier en Heleen

Na een enerverende week was dit het WhatsApp bericht wat we op Goede vrijdag verstuurd hebben naar een grote groep mensen die om ons heen staan. Donderdag 28 maart hebben wij besloten om te stoppen met koeien melken en door te gaan met onze boerderij op een andere manier. Vrijdagmorgen hebben we eerst onze zakelijke partners telefonisch op de hoogte gebracht en rond de middag hebben we het bovenstaande bericht gedeeld.

Vaak sprak ik in deze column over het maken van keuzes en nu hebben wij een ingrijpende keuze gemaakt. Ik kan heel veel woorden weiden aan waarom precies, maar dit is de hoofdmoot: geluk, plezier en gezondheid. Dat is precies wat we niet meer voor ons zagen na het ongeluk van het inzakken van de roosters in de jongveestal. Aan de voorkant zijn we enthousiast begonnen met de bouw van de melkstal en aan de achterkant van ons bedrijf valt alles voor ons gevoel uit elkaar.

Melkquotum

Zeker de laatste 8 jaar, na het wegvallen van het melkquotum, reflecteren we stevig met elkaar op het jaar dat we afsluiten en kijken we naar het jaar wat voor ons ligt. Hebben we plezier gehad? Wat ging er goed? Wat kan beter? Wat wordt er spannend in het nieuwe jaar? Waar leggen we de focus op dit jaar? Welke investeringen gaan we doen? Hoe zit het met de balans werk en privé? Wat verwachten we van elkaar? Welke keuzes moeten we maken?

Ook hebben de verschillende scenario’s om iets anders te doen met de boerderij met enige regelmaat op de keukentafel gelegen. Altijd kunnen we hier open over praten met elkaar, hoe extreem, onzeker en diep ons gevoel ook zit. Vaak gaan we met een bepaald scenario weer aan het werk en meestal na een paar dagen voelen we of het de juiste weg is of niet. Zo houden we elkaar scherp en blijven we ook als ondernemersechtpaar goed in verbinding.

Ongeluk

De buitenwereld laten we meestal geen deel uitmaken van deze scenario’s. Alleen onze naasten herkennen een paar markeringspunten: wegvallen van melkquotum, droogte en wel of niet een nieuwe melkstal bouwen. Nu dus het ongeluk in de jongveestal, wat ons heeft doen besluiten om de boerderij anders in te gaan richten.

We realiseren ons dat het een grote schok veroorzaakt heeft bij velen, en misschien nu wel bij jou als lezer. Een keuze die men niet zag aankomen, zeker niet omdat de bouw aan de melkstal al is begonnen. Het is hartverwarmend om de reacties allemaal te ontvangen. De volledige steun en begrip van onze beide families is heel waardevol voor ons.

Nieuwe tak

Het is eerste paasdag als ik deze column schrijf, we hebben een paar drukke en volle weken voor de boeg waarbij we een plan van aanpak gaan maken over hoe we gaan stoppen. Vanmorgen vlogen de eerste nieuwe plannen alweer voorzichtig over de keukentafel, eerst maar eens wat rust in bouwen. Ik vermoed dat de koeien nog wel eens heel snel weg kunnen zijn. Dan stapje voor stapje naar een nieuwe inrichting van onze boerderij. Historisch gezien doen we precies wat onze generaties hiervoor ook hebben gedaan, aan het einde van ‘het boer zijn’ naar een nieuwe tak. Van kippen, naar varkens, naar koeien, naar ....

Groet,

Heleen

Oja, we begrijpen dat ‘de een z’n dood de ander z’n brood is’. We zijn gezegend met een fijn en groot netwerk, we hoeven geen (goedbedoeld) aanbod van diensten op dit moment. (De eerste handelaren stonden Paaszaterdag al op ons erf.)

---

Heleen Lansink-Marissen

Heleen Lansink-Marissen schrijft maandelijks een column voor de website van Vee en Gewas. Ze heeft samen met haar man Rogier een melkveebedrijf in St. Isidorushoeve, een dorp in de gemeente Haaksbergen (OV). Lansink-Marissen ziet zichzelf als een onafhankelijke verbindende boerin, die graag de dialoog aangaat over uiteenlopende onderwerpen. Dat doet ze onder meer via een vlog, blog en ook lezingen en rondleidingen op haar bedrijf, maar nog meer daarbuiten. Ze is ook te volgen op Twitter: @HeleenLansink.